10 Mei 2005 - 17:38Boehoe

Donderdag werden de helden van AZ zo onterecht uitgeschakeld in de UEFA-cup, vrijdag was ik verdrietig door de herdenking van Pim, en afgelopen maandag vertrok mijn vriendinnetje weer naar Berlijn… boehoe… ik ben dus blij dat ik van Hanz een prachtig nieuw spelletje heb gekregen om thuis op mijn PC te spelen: FIFA 2002!

Wat een geweldig leuk voetbalspel is dat zeg! Op deze versie geen Nederlandse Eredivisie, maar wel mijn Freunden van de Bundesliga, dus mij hoor je niet klagen. Gisterenavond heb ik een hele competitie gespeeld met het team van Hansa Rostock, thans in real life nog de enige Bundesliga-ploeg uit de voormalige DDR, maar het arme Hansa Rostock zal deze maand dan toch gaan degraderen. De kenners weten dat ik altijd erg op de hand van de underdog ben, en dus is het geen wonder dat ik het team van Hansa Rostock gisteren liefdevol adopteerde. Het werd een marathonsessie die om 20:00 uur aanving, en pas na 04:00 uur tot een ontknoping zou komen…

Als FC Utrecht-fan liet ik mijn mannen van Hansa Rostock bikkelhard en opportunistisch kick and rush-voetbal spelen. Een werkelijk genadeloze schopploeg bracht ik het veld. Een ploeg waarin erkende gemene viespeuken als Henk Fräser, Raymond Atteveld, Cor Lems en Barry van Galen beslist niet zouden misstaan. Met twee gestrekte benen inkomen, van achteren op de archillespezen beuken, doorglijden op de keeper, mijn mannen schrokken er gisteren niet van terug. Het regende dan ook gele en rode kaarten, en menig wedstrijd eindigden we met slechts negen man. Dit vechtvoetbal deed het de tegenstanders dun in de broek lopen, en het leverde ons in de eerste seizoenshelft zeven gelijkspelen op, waarbij zes keer de brilstand na 90 minuten op het scorebord stond. Meedogenloos verdedigen ging ons vaak goed af. Nu en dan helaas een flinke dip (thuis 0-5 op de broek van 1. FC Köln!), maar aanvallend ging het er bij ons nogal op z’n Paralympics aan toe. Pas in de 8e speelronde scoorden we eindelijk ons eerste doelpunt (een tamelijk onschuldig rollertje van Arvidsson, waar de keeper van 1860 München zich lelijk op verkeek), en van verzorgde opbouw van achteruit was bepaald geen sprake, daar werden alle ballen gewoon snoeihard naar de spitsen of hoog de tribunes in gerost. Het middenveld, waar het Betere Balafpakken á la Johan Neeskens hoogtij vierde, werd consequent overgeslagen. En mijn spitsen hadden het vizier alleen op scherp als het om de ledematen van de tegenstanders ging.

Bij het ingaan van de winterstop zag het er somber uit: stijf laatste. Intussen ook nog uitgeschakeld voor de beker (smadelijke 0-2 thuis tegen Eintracht Frankfurt, dat nota bene 2. Liga speelt!), maar gezien het belang van lijfsbehoud in de Bundesliga kon de beker ons gestolen worden. Opmerkelijk genoeg ving de tweede competitiehelft aan met een sensationele 2-1 zege op topploeg Schalke ’04, waarmee het hondtrouwe thuispubliek eindelijk eens uitzinnig kon juichen na het laatste fluitsignaal! Dat succes bleek helaas een incident, want er volgde daarna een lange reeks kansloze en soms forse nederlagen, slechts onderbroken door een enkele remise.

Met de steeds nadrukkelijker dreigende degradatie in zicht, greep ik op de 27e speeldag in, en wijzigde de aanvallende tactiek in een zeer defensieve strategie. Zeg maar gerust afbraakvoetbal. Te vaak hadden we deze competitie het beste van het spel, maar werd met onze drang naar voren keihard afgestraft door laffe counterploegen. De nieuwe, zeer behoudende koers sorteerde direct effect: een zwaarbevochten 1-1- bij 1. FC Köln (mooie revanche voor de heenwedstrijd), gevolgd door een 1-0 zege thuis tegen HSV en een 1-1 bij Werder Bremen. Er zat weer leven in de ploeg, het leek wel even op FC Den Bosch!

De week erop was het erop of eronder: degradatie-concurrent Nürnberg kwam op bezoek. De laf spelende gasten stalen de punten weg uit ons stadion (0-2) en mijn mannen waren mentaal totaal geknakt. Degradatie was hiermee weliswaar nog niet formeel, maar het team legde zich er bij neer, en verloor alle verdere wedstrijden… we zijn gedegradeerd…

Ontredderde voetbalgroetjes van Jeroen

01 Mei 2005 - 14:01Deal Gasoline Brothers met Munich afgeketst!

Zoals jullie waarschijnlijk allemaal wel weten, klust onze André bij als bassist bij zijn hobbyproject met de Gasoline Brothers. Met dit vrolijke countrycollectief weet André regelmatig de schijnwerpers op zich gericht, en ook het onder fijnproevers zo gewaardeerde platenlabel Munich had het in de smiezen: de Gasoline Brothers zijn een band die je er wel bij kunt hebben. Onlangs verklaarde een uitzinnige André aan iedereen die het maar horen wilde dat de Gasoline Brothers bij Munich hadden getekend, hele verhalen had Dré erover, en wij van Paper Moon waren natuurlijk apetrots op onze André! Groot was echter het verdriet toen André afgelopen vrijdag opeens met een warrige uiteenzetting kwam, die erop neer kwam dat de deal was afgeketst: het Gasoline Brothers-album bij Munich gaat niet door. Over het hoe en waarom zwijgt onze zeer aangeslagen André, en ook Munich weigert ieder commentaar. Wij hopen echter heel snel in dit weblog de ware toedracht achter dit drama te kunnen onthullen. Wij houden u op de hoogte.