20 December 2003 - 22:09Vrienden

De afgelopen weken hebben voor ondergetekende een nogal dramatische wending gekregen: door een ongelukje dat het predikaat "lullig" zeker mag hebben (een val van de twee onderste twee treden van de trap) heb ik mijn enkelbanden gescheurd en moest ik de laatste twee optredens zittend dan wel hinkend doorstaan. Normaal leidt dit tot medelijden van de anderen, maar in dit geval werd ik van alle kanten smakelijk uitgelachen. En bij Koos Alberts vinden we het allemaal zo zielig en bewonderingswaardig dat de man gewoon doorkweelt. Vandaag heb ik besloten door mijn rug heen te gaan en de andere heren vinden het allemaal prachtig . Ik ben deze laatste opnamedag begonnen met het optillen van een plectrum en ik moet zeggen: het valt me mee. We gaan vandaag de toefjes slagroom op de cake zetten en hebben een aantal nummers afgemaakt (Good Times, Don't Go Down). Sterker nog: we hebben alles kunnen afmaken, behalve Song of the New '49ers, dat tegen de principes van heer Jordi geProToold gaat worden. Verder hebben we gegoocheld met de tamboerijn op Fortune Traders, die versneld is opgenomen. Toen Ace hem inschudde, hoorden we in de controlekamer een soort nichtensmurfenversie van dit kleinood. Zou een goede gayparty niet ontsieren als je hem zo afspeelt. Gisteren kreeg Jeroen overigens de vraag van platendrijfster Stacey of hij toch geen homoseksuele neigingen heeft. Toegegeven: als je hem op jaren tachtig-synthipop bevallig met zijn achterste ziet draaien, zou je een en ander vermoeden. Maar nee, de jongen is inmiddels voorzien van een heuse vriendin waarop hij al zijn mannelijke instincten kan botvieren. Voor de buitenwacht (lees: de publiciteit) is hij echter zo androgyn als een Oostduitse worstelaarster. Maar genoeg ontboezemingen. De eerste tussenmixen zijn gemaakt, het hoesje van Patrick is in een vergevorderd stadium dus ik zou zeggen: leg uw slaapzak maar vast voor de platenzaken neer. André.

14:08De laatste opnamedag...

Je zou taart, champagne en gewillige dames verwachten maar het was gewoon de nuchtere constatering "we zijn klaar" die een einde maakte aan een zeer hectische en vruchtbare periode. Het mooiste moment was vandaag ergens stil weggedoken in de studioruimte met een koptelefoon op luisteren naar de mixjes die langskwamen. We knallen alle nummers die nu af zijn even snel op een cd'tje zodat we thuis op ons gemak kunnen luisteren naar wat we nu precies hebben. Rustig met een jointje en een blikje bier hoorde ik de cd voor het eerst soort van 'semi-helemaal'. Jordi doet behoorlijk zijn best op de balans, in elk geval voor een snelle tussenmix dus sommige nummers hoor ik drie, vier keer voorbijkomen. Ik kan bijna niet wachten tot ik vanavond thuis even goed over mijn eigen studio-monitors kan luisteren. Vandaag dus de laatste loodjes opgenomen. Vooral zangpartijen en tamboerijn-dingetjes. Eentje van Jeroen, een gezamenlijke partij op Good Times en eentje van mezelf. Goed nieuws... We zijn bijna helemaal klaar met opnemen. Op Song Of The New Forty Niners na want dat wordt wegens wat timingsprobleempjes geProToolt (is dit goed Nederlandsch?) En dat komt bovenop het goede nieuws van eerder deze week dat inhoudt dat ik morgen aan mijn eerste professionele geluidsklus voor langere tijd begin en deze maand nog naar Elspeet verhuis. Hectische tijden, ik zei het al. Gisteren waren we in Bussum. Op mijn vraag halfverwege de set hoeveel mensen er uit Bussum in de zaal waren telde ik drie vingers. I kid U not! Maar het was wel gezellig al speelden we niet helemaal 100 % en krijg ik nog een vette joint van Carrera... Rock & Roll is vooral afzien en dat was het voor mij persoonlijk wel een beetje in Bussum. Toch klaag ik niet. Zeker als ik de CD hoor. Dan wordt ik blij. Over de al dan niet vermeende homosexualiteit van een van de PM leden kan ik slechts weinig zinnigs zeggen. Ik moet het ook nog een beetje op me laten inwerken, Stees.. Ik vond wel laatst kaartjes van een Abba-revival concert in z'n drumspullen... Maar ja, het zijn hectische tijden. Terug naar de onze.
Jullie Ace -X-

17 December 2003 - 14:11Ace en zijn bas…

Laatste maand van het jaar. Mooie tijd om even terug te kijken. Aan de vooravond van wat je noemt ‘de laatste hand leggen aan’ onze debuutplaat. Nu een paar nummers al helemaal af zijn en er zelfs ontwerpen voor een hoesje rouleren wordt het wel heel erg echt allemaal. Als ik de (ook al roulerende) voorlopige tracklijst bekijk dan weet ik gewoon dat we een mooie plaat maken. Ik denk dat ik wel kan stellen dat de twee EP’s die we tot nu toe hebben uitgebracht, in elk geval in onze ogen, een stijgende lijn vertoonden en met Jordi en een hoop nieuwe liedjes hebben we die lijn wel doorgezet denk ik. Dit klinkt misschien een beetje pedant, maar omdat mijn aandeel in de plaat zich beperkt tot de baspartijen, wat vocals en hier en daar wat percussie, kan ik het best wel een beetje van een afstandje bekijken. En beluisteren. Bovendien was ik al een verklaard Paper Moon-fan, enige jaren voor ik tot de band zou toetreden. Hanz was een collega van me in die tijd en uit interesse ging ik een keer naar z’n bandje kijken. In Ekko of de Flitz geloof ik….. Sommige liedjes die ze daar die avond speelden gingen vervolgens niet meer uit mijn hoofd. Tours, Past en Don’t Go Down klonken als oude bekenden toen ik ze op een bandje kreeg, twee jaar later, om mijn baspartijen te leren. Dat lijkt nu een ver verleden en inmiddels zijn we heel wat optredens, 2 EP’s en bijna een debuutplaat verder. Bassist zijn is nooit eerste keus voor me geweest. Ik leerde mezelf op m’n twaalfde gitaar spelen nadat mijn pa er eentje voor me kocht. De reden daarvan was, dat de tv beneden niet boven mijn pogingen tot drummen uitkwam. ‘Een gitaar maakt minder herrie’, was zijn gedachte. Totdat er een electrische gitaar kwam klopte dat… Mijn grote voorbeeld was Ace Frehley van KISS en nog steeds vind ik de man een erg goede en inventieve sologitarist. Een beetje Hendrix, een beetje Plant, een beetje Clapton en een beetje Beck. Wat wilt u nog meer. Luister maar eens naar de solo’s op 100.000 Years (Alive!) en Rocket Ride (Alive II). De man rockt! Latere gitaar-goden waren (uiteraard) Hendrix, Vaughan, in de jaren tachtig Eddie van Halen en in de jaren negentig René van Barneveld. Ik begon pas een beetje te bassen tijdens mijn ‘home-teep periode’ begin jaren negentig. Ik nam toen volledige nummers alleen op en leerde in die tijd ook weer vrij aardig keyboard spelen. Ik zat als gitarist/keyboardman in een bandje waarvan de bassist mij een keer thuis een plaat van Joni Mitchell liet horen; Hejira. Dat sloeg in als een spreekwoordelijke bom. Ik heb geloof ik diezelfde week nog de fretten van mijn zwarte Aria bas gesloopt en ben zo’n beetje alles gaan kopen wat Jaco Pastorius ooit gemaakt heeft. De muziek van Joni Mitchell heeft me later pas echt gegrepen, maar van het basspel van Pastorius was ik gelijk helemaal onder de indruk. Zelfs nu ik bijna alles van de man heb vind ik zijn werk op die vier Joni-albums toch nog wel zijn mooiste. Wat een combinatie. Pas toen ik in een bandje ging bassen (de Arnhemse formatie Stone Cold Crazy) werd ik zo serieus op het instrument dat de gitaren soms voor zeer lange tijd de koffer in gingen. Ik ontwikkelde een behoorlijk melodische stijl die, door de vele jam-sessies die ik met mijn bas bezocht, steeds meer beinvloed werd door andere muzieksoorten dan puur alleen waar ik zelf naar luister. En sinds Paper Moon ben ik weer helemaal in de Beatles gedoken. Binnen de band is dit door mijn over-enthousiasme inmiddels een non-topic… Ik had als gitarist zo’n beetje het meeste van de Beatles wel gespeeld, maar als bassist? Ik ben dus gewoon weer begonnen bij Love Me Do en heb tot Let It Be zo’n beetje alles wel een keer meegebast. Phoe… Dat scheelt een cursus pop-bassen voor gevorderden. Ik kan het iedere bassist die een beetje kan spelen aanbevelen. Als de muziek je een beetje ligt natuurlijk
Je doet een hoop leuke ideeën op. Andere bassisten die ik in de loop der jaren heb leren waarderen en zeker als een invloed zie zijn bijv. John Paul Jones (Zeppelin), Les Claypool (Primus), Pino Palladino (Paul Young e.a.), Mick Karn (Japan) en uiteraard Flea (RHCP). Er lopen best veel goede bassisten rond als je er echt op gaat letten trouwens… Sinds eind deze zomer ben ik in het bezit van een Hofner-replica die ik live bij Paper Moon gebruik. Daarmee ben ik weer terug bij af want behalve dat ‘ie shortcale is heeft ‘ie fretten. Net als de eerste bas die ik ooit had, nu in het bezit van mijn broertje. En dat het ook een beetje een soort ‘tribute’ is aan Sir Paul moge duidelijk zijn. Toch is het geluid voor mij bepalend geweest. Die typische twang van de Hofner zit er beslist in en de korte hals is perfect voor mijn kleine ‘gitaristen-handjes’. Op de eerste twee EP’s speel ik alles fretless. Dat veel mensen dat nooit gehoord hebben vind ik wel grappig want het bewijst wat een veelzijdig instrument een fretless is. Je kunt er best op rocken. Uiteindelijk heb ik veel nummers op de nieuwe plaat op de zwarte Fender Jazzbass gespeeld. Na een paar dagen oefenen en schelden (zie eerder in dit log) kon ik er behoorlijk op overweg en hij klinkt erg goed in de mix. Dat moet ik Jordi nageven.
Het laag op onze plaat is in elk geval dik in orde ! Jammer dat die gitaren het zo verzieken…..
Tot slot nog een bassistenmop; Komt een bassist te laat bij de soundcheck. Vraagt de technicus of hij nog even wil stemmen, zegt ‘ie:”Hoezo ? Is toch hetzelfde als vorige week ?”
Oke, nog een; Wat is het verschil tussen een bassist en een grote pizza ?
- een grote pizza kan een gezin van vier voeden !

Jullie Basslaaf,
Ace –X-

03 December 2003 - 14:18Garageband

Een tijdje terug meldde ik al iets over Garageband.com. De aardige mensen van deze site hebben nu besloten om ons Track of the Week te maken! Dat wil zo'n beetje zeggen dat we op die site een beetje in de spotlight komen te staan (berichtjes op voorpagina enzo). Erg leuk en het levert zoals altijd weer leuke reacties op vanuit de verste hoeken van de aarde.



Jullie hebben natuurlijk al van Ace gehoord dat we een heel erg productief dagje hebben gehad afgelopen zondag. Mooie strijkpartijen erop en leuke, experimentele dingen gedaan. Altijd leuk. We hebben nu even een weekje rust, wat helemaal niet erg is. Volgende week hebben we weer een optreden in de Helling in Utrecht, komen jullie dan ook?

tot dan en groeten van hanz.

01 December 2003 - 08:05Week 5 Maandagochtend

Soms heb je van die dagen, dat alles klopt. Eergisteren begon het eigenlijk al. De ‘Dutch-Delight’ tour bereikte de Kade in Zaandam. Publiekstrekker 16 Down had verstek laten gaan wegens TV-verplichtingen en dat betekende dat we van de grote naar de kleine zaal verplaatst werden. Met als gevolg een veel kleiner podium, het (bijna) omstoten van gitaren en standaards tijdens wissels en geen tijd om te soundchecken. Helemaal zonder soundcheck spelen is qua podium-geluid altijd een beetje een ‘hit or miss’ en deze keer was het een beetje een miss. Tel daar bij op een ontstemde gitaar, af en toe weigerende monitoring en vrij veel foutjes en je hebt niet het allerbeste maar zeker ook niet het slechtste PM-optreden ooit. Toch wel een hele leuke avond ondanks het zoeken naar mijn blouse waarvoor dank aan Behave, mijn wraak zal zeker niet zoet zijn. Hoewel het Turkse eten en met name de uitstekende Köfte weer veel goedmaakte. (Dat dan weer wel !) Verder was ik dit weekend bij de eerste editie van het festival 'De Verbeelding' in Gigant, Apeldoorn . Ik werkte daar Zaterdagavond als geluidstechnicus in de theaterzaal. Dat doe ik vaker in Gigant en met veel plezier. Meestal in de popzaal omdat ik met bandjes mixen ben begonnen en daar de meeste ervaring in heb. De laatste tijd ben ik echter ook steeds vaker bij andere projecten werkzaam en dat is muzikaal soms wel zeer interessant en inspirerend. (en erg goed voor mijn ervaring als all-round geluidsman) Zo heb ik in de theaterzaal nu al jazz, Portugese folk en sinds Zaterdag dus ook een modern soort klassiek gedaan. Vooral de voorstelling ‘Zero Rolls’ van de Amerikaans/Nederlandse componist David Dramm was voor mij erg interessant. Probeer je voor te stellen: een 'klassiek' koperensemble aangevuld met electrische gitaar, basgitaar, een uitgebreide percussieset met marimba, xylofoon en tubular bells en een combinatie van vleugel en synthesizer. Sommige blaasinstrumenten en de percussie werden door de componist live bewerkt met effectpedalen en daarna weer aan de zaalmix toegevoegd samen met geluiden van een CD. Dat leverde een zeer interessant geluidsspectrum op. De tuba met een soort flanger erop en de tubular bells ineens achterstevoren, dat soort werk. Qua techniek was er zoveel extra toegevoegd dat er twee tafels nodig waren om alle electronica te herbergen en ik zat de hele show met mijn buik tegen de rand van een 24 kanaals mengtafel op de achterste rij theaterstoelen. Direct naast de componist zodat ik een erg goed zicht had op wat ‘ie precies aan het doen was. Ook kon hij zo live aanwijzingen over de mix geven. Omdat de voorstelling twee keer speelde had ik de tweede keer zonder zijn ‘queues’ bijna alles goed waar hij zichtbaar van genoot. Ook was er een video/compositie van Pong die live op een clavecimbel werd begeleid. Net als vroeger in de bioscoop, maar dan anders. Eindelijk heb ik eens zo’n instrument van dichtbij gezien. Een hoop geleerd die avond. Nadat alles in het theater weer opgeruimd was heb ik nog even in de popzaal kunnen genieten van de Herb Spectacles die een dampende set speelden. Voor iemand als ik die in z'n jeugd veel Herb Albert gehoord heeft was dat wel even een feest der herkenning. Ook de ‘Silent Disco’ was erg leuk (vooral als toeschouwer). Iedereen met een draadloze koptelefoon op, luisterend naar muziek van een DJ. Als toeschouwer hoor je alleen maar mensen meezingen. Erg vals meezingen ! Bij AC/DC klinkt dat dan als “Woooladda Woeman(Stilte…), Woooladda Woeman(Stilte…), Woooooladda rooosie ! (lange stilte tot de zanger weer begint waarbij sommige enthousiastelingen de gitaarpartij nananana-en)”. Vanmorgen enigszins brak maar wel voldaan richting ome Jordi getogen. Ik maakte me daar gelijk aardig nuttig met een mooie minimale baspartij op L.O.L, een koortje op Stella en een Tambourette op dezelfde track. Daarna had ik een date met maar liefst drie klassiek geschoolde jongedames in Utrecht. Voor iemand van mijn leeftijd toch waarlijk een gebeurtenis. Zozeer was ik onder de indruk dat ik prompt op de beruchte ring om Utrecht een verkeerde baan koos wat een extra rondje Nieuwegein/Vianen opleverde….. Rock&Roll ! Tijdens mijn afwezigheid gebruikten Dre en Hanz de tijd goed door Good Times ‘even’ in te zingen. Zodra we Mirjam, Sofie en Hanneke in de studio hadden was het even heel spannend. Zou het gelijk een beetje lukken, of een hele moeizame klus worden ? Gelukkig bleek al snel het eerste. En hoe ! De cello, altviool en viool passen erg mooi bij het geluid van de gitaren die we al hadden en de arrangementen van André waren na wat kleine aanpassingen duidelijk genoeg voor de dames om een prachtige toevoeging aan Words te spelen.





Het is altijd erg leuk om te zien hoe klassiek geschoolde musici met popmuziek omgaan. Er zijn fundamentele verschillen in uitdrukkingsvormen tussen die twee werelden waar het gaat om frasering en ritme. Dré was als echter een bijna spreekwoordelijke vis in dit klassieke water en stond binnen no-time te dirigeren alsof hij nooit iets anders gedaan had. Na een feestelijk bezoek van Stacey en Frances met taart en lovende woorden voor de net ingespeelde strijkerspartij, was het tijd om de dames terug naar Utrecht te brengen. Wederom gebruikten Jordi, Hanz en Dre de tijd goed. Toen ik terugkwam waren er solo’s omgedraaid, in stukken geknipt kortom, het leek wel of ik mijn kont niet kan keren of de heren gaan freaken…. Terwijl, als ik een klein zielig stiekum flageoletje (Jeroen noemt het deurbellen) op mijn bas speel, dan moet de hele partij over….. Zo streng zijn ze voor me. Eigenlijk ben ik heel zielig. Battered Car wordt wel het friekie-est nummer van de hele plaat. We hebben hem gelijk maar afgemaakt met alle koortjes. Met een gastrolletje voor ome Jordi himself. In zijn vrije tijd geen onverdienstelijk zanger. Alleen dat haar (zie foto’s), dat heeft zo’n jongen toch niet nodig ? (Wordt vervolgd…)




Jullie Ace –X-